ok!

Αυτό δεν ήταν όνειρο... ήταν η τριλογία του Κισλόφσκι... :s

Η μπλέ :P... πρώτο πλάνο... στη θάλασσα, σε ένα μέρος άγνωστο, με ανθρώπους άγνωστους... σκοπός άγνωστος :P... κολυμπάμε και κάποια στιγμή κάποιος φέρνει μια στολή κατάδυσης... οι άλλοι φορούσαν ήδη... καταδυόμαστε σε μεγάλο βάθος... ξέρετε τόσο που όταν κοιτάξεις πάνω βλέπεις την επιφάνεια και είναι το μόνο φωτεινό σημείο εκεί γύρω (μπρρρρ ανατριχιάζω λέμε... απ'τα σαγόνια του καρχαρία μου έμεινε μια ψιλοφοβία σχετική :s) ... ήταν μαγευτικά πάντως... ησυχία... η ηρεμία που ένιωθα έστω και στο όνειρο ήταν καταπληκτική!... κάποια στιγμή κοιτάζω πάνω και βλέπω ένα τεράστιο σαλάχι... το λέω δίπλα στον δενξέρωποιοςήταν και μου λέει είναι ακίνδυνο μη φοβάσαι... άλλο πλάνο... καθόμασταν και συζητούσαμε χωρίς μάσκες κλπ σε έναν βράχο που όμως... προσέξτε εδώ... την αγάπη σας :P... ήταν μέσα στη θάλασσα και σε μεγάλο βάθος... καλά αυτό ακόμα και για όνειρο είναι τού μάτς!... αυτά άλλα δεν θυμάμαι απ'τη μπλέ...

Η κόκκινη :P... πρώτο πλάνο... είμαστε σε ένα συνεδριακό χώρο... κάποιοι γνωστοί υπάρχουν εκεί... και όλως τυχαίως και δυό φίλες γιατροί :P... άρα τι να πω?... ήταν ιατρικό?... θα σας γελάσω.... ΧΑ! σας γέλασα (τζίμης :P)... καθόμαστε και κοιτάμε όλοι προς μια οθόνη... δεν θυμάμαι τι βλέπαμε... πάντως στο επόμενο πλάνο κοιτάμε ένα κουκλοθέατρο!!! :D... τώρα ξέρω χάθηκε κάθε σοβαρότης του ονείρου... αλλά τι να κάνουμε?... ακόμα και τα όνειρά μου ανατρεπτικά είναι... όπως και το μυαλό μου :P

Η Λευκή :P... πρώτο πλάνο... εκεί έξω απο το συνεδριακό (εδώ η κόκκινη και η λευκή συνδυάζονται... και σ'αυτό εδώ το σημείο τον τρώω τον Κισλόφσκι ε ε? :P)... απο κάποιο στόμα μαθαίνω ότι πέθανε ο παππούς μιας φίλης (η μητέρα της οποίας ήταν η μία γιατρός στο συνεδριακό... με παρακολουθείτε έτσι? :D)... πολύ αγαπητός παππούς, λεβέντης άνθρωπος!, που πέρασε πολλά... αντάρτικο βουνά ξέρετε... και τον συνάντησα τις προάλλες μετά απο μια περιπέτεια με την υγεία του που είναι επιβαρυμένη και ενώ δεν με έζησε (αν με καταλαβαίνετε) δεν είχαμε την καθημερινή επαφή... δάκρυσε που με είδε... αυτό ΔΕΝ θα το ξεχάσω ποτέ... και ίσως αυτός είναι ο λόγος που ήρθε στο όνειρό μου... σόρυ για την πολυλογία... μαθαίνω λοιπόν ότι πέθανε ο άνθρωπος αυτός... και πηγαίνω να συλλυπηθώ αλλά όχι στο σπίτι... όοοοοχι... σε ένα καφέ... τώρα... ποιος ήταν στο καφέ είναι μια άλλη υπόθεση... εγώ πάντως να συλλυπηθώ πήγα :P... εκεί ήταν (δεν ξέρω αν θυμάμαι καλά) η γιαγιά... η γυναίκα του του παππού... εδώ ο σκηνοθέτης κάνει μια υπέρβαση :P γιατί η γυναίκα έχει τόσα προβλήματα υγείας που σπάνια βγαίνει απο το σπίτι πια... όμως μεταξύ άλλων που δεν θυμάμαι τώρα (όταν ξεκίνησα να γράφω ψιλοθυμόμουνα αλλά όχι πια :P) εκεί στο καφέ ήταν ένας ΓΛΟΙΩΔΗΣ συνάδελφός μου... ξέρετε απο κείνους τους ανθρώπους που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν το ανθρώπινο είδος έπρεπε να είναι το κυρίαρχο είδος σε αυτόν τον κόσμο (αυτός και πολλά πολλά άλλα!)... τώρα τι γύρευε στην "κηδεία" αγαπημένου προσώπου είναι να αναρωτιέται κανείς "μα τι έφαγα χθες βράδυ??? :O"!

την αγάπη σας... :P