Η συναυλία και τα ψάρια-κλειδαρότρυπες

Βρισκόμουν σε μια συναυλία του Nick Cave, όμως αυτός που τραγουδούσε δεν ήταν ο Cave, παρ' όλο που ακουγόταν δυνατά και καθαρά το "Tupelo", αλλά ο ηθοποιός Owen Wilson. Μόλις το συνειδητοποίησα προσπάθησα να πείσω τους φίλους μου (που όπως συμβαίνει σε τόσα και τόσα όνειρα, ήταν ένα μάτσο άγνωστοι στην πραγματικότητα, αλλά στο όνειρο ήταν φυσικά οι κολλητοί μου) για το γεγονός της απάτης, όμως εκείνοι επέμεναν οτι κάνω λάθος.
Τότε ήρθε κάποιος που τον γνώριζα (είπαμε, στο όνειρο...) επειδή είχε πολλά ξενοδοχεία στην περιοχή. Είπε λοιπόν στους φίλους μου οτι όντως, τους έλεγα την αλήθεια, και πως όλη η συναυλία ήταν μια παγίδα για πιάσουν αιχμάλωτους όσους ξέρουν να ψαρεύουν. Εκεί επικράτησε ένας μικρός πανικός ανάμεσά μας, καθώς όλοι ήμασταν δεινοί ψαράδες. Κάποιος είχε την ιδέα να πάμε προς το ποτάμι κι εγώ συμφώνησα.
Βγαίνοντας από τον συναυλιακό χώρο, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα απίστευτο λιβάδι με λουλουδάκια, αηδονάκια, δεντράκια και δε συμμαζεύεται. Κάπου στην άκρη υπήρχε και το περίφημο ποτάμι, όπου και κάτσαμε στην όχθη του, με μια απόχη ο καθένας στα χέρια. Ο ξενοδόχος ήταν όλη την ώρα πάνω από τα κεφάλια μας και φώναζε "Πρέπει να πιάσετε τουλάχιστον τέσσερα ψάρια-κλειδαρότρυπες!"
Εγώ δεν κατάφερα να πιάσω τίποτα και ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα, αλλά κανείς δε μου έδινε σημασία.
Εν τέλει οι φίλοι μου έπιασαν δυο δίδυμα ψάρια-κλειδαρότρυπες (ήταν ένα πράγμα-διασταύρωση κλειδαρότρυπας, κλειδιού και χριστόψαρου μεσαίου μεγέθους) και δυο μικρότερα. Ο ξενοδόχος καταχαρούμενος μας είπε "Και τώρα πρέπει να ετοιμαστούμε για τη μάχη!" Τρέξαμε λοιπόν πίσω στη συναυλία, κι αυτός εξαφανίστηκε στα παρασκήνια μαζί με τις απόχες, τα ψάρια και τους δυο φίλους μου που τα έπιασαν. Οι υπόλοιποι μείναμε κάτω για να παρακολουθήσουμε τι θα γίνει.
Ξαφνικά, εκεί που τραγουδούσε ο Owen Wilson (ακόμα το "Tupelo" έπαιζε..), εμφανίστηκε στη σκηνή ο ξενοδόχος μαζί με τον Nick Cave που κρατούσε μια τεράστια απόχη. Ο Wilson πήρε από μια παρόμοια και η τιτανομαχία ξεκίνησε, με τους δυο μονομάχους να κάνουν κινήσεις α λα Brad Pitt στην "Τροία"! Τα δε ψάρια, χτυπιόντουσαν κάπου στο μέσο της σκηνής, λες και τα είχαμε μόλις βγάλει από το νερό...

...και κάπου εκεί άρχισα να γελάω -κανονικότατα- και ξύπνησα αμέσως! Damn! Αν και ήμουν σίγουρη για το αποτέλεσμα της μάχης, δε θα με χάλαγε λίγη ακόμα δράση :)