Επιτέλους!

...μετά απο αρκετές μέρες είδα όνειρο... ίσως η κούραση, ίσως οι λίγες ώρες ύπνου δεν μ'αφήνουν να ονειρευτώ... but say no more... άρτι αφιχθέν ένα όνειρο (ολίγον εφιαλτικό) κατευθείαν απο το υποσυνείδητό μου στις οθόνες σας :P
`````````````````````````````````````````````````````````
Είμαστε εκδρομή σε ένα μέρος που φαίνεται πως είναι στην αγγλία (αλλά δεν ξέρω αν είναι όντως)... εκδρομή λόγω ενός γάμου που πρέπει να παραστούμε (αυτό την προηγούμενο ΣΚ συνέβη στην πραγματικότητα... άβυσσος :P)... έτσι είμαστε παρέα, δεν θυμάμαι ποιοι ακριβώς εκτός βεβαίως απο τον σύζυγό μου... θα πέσει να μας πλακώσει :D...ανεβήκαμε στο καφέ ενός ξενοδοχείου... ενός πολυτελέστατου ξενοδοχείου με χρυσά σκαλιστά παντού με την μυρωδιά ενός αριστοκρατικού μέρους... καμία σχέση με μας :P... οι θαμώνες άγγλοι ξινισμένοι και σνόμπ... ξέρετε ;)... και μεις να γελάμε και να έχουμε ξεσηκώσει τους πάντες... η θέα καταπληκτική απο κει πάνω (μου θύμισε την θέα απο το καφέ πάνω απο το Ολύμπιον) και μια πολύ ωραία αίσθηση χαλάρωσης... στο μπαρ μία αγγλίδα, ξανθούλα γύρω στα 40 και συμπαθής δεχόταν παραγγελίες... κάποια στιγμή βλέπω ένα άτομο να παίρνει μια πουτίγκα ή προφιτερόλ... ναι μην γελάτε :P... άστραψαν τα μάτια μου και φυσικά πήγα να παραγγείλω και γω μία... κάθομαι στο τραπέζι με την παρέα και τότε έρχεται κάποιος... μάλλον γνωστός μάλλον απο την οικογένεια των μελλόνυμφων... με ένα τελάρο γεμάτο πορτοκάλια... άλλα ήταν ολόκληρα άλλα μισά και γεμιστά με άλλα φρούτα νομίζω... εγώ πήρα ένα μισό... είχε μια οδοντογλυφίδα επάνω και έτσι τσιμπούσα με αυτήν τα φρούτα και έτρωγα... όταν το μάτι μου πέφτει στο μπαρ και είδα την αγγλίδα με την πουτίγκα μου μπροστά της να με ψάχνει... πηγαίνω κατευθείαν, την παίρνω και κάθομαι ξανά στο τραπέζι μου... τρώω δυό κουταλιές και διαπιστώνω ότι δεν είναι και τόσο νόστιμη... κάποια στιγμή λέω να πάω να πληρώσω γιατί θα φεύγαμε μάλλον... πηγαίνω στην τύπισσα και της λέω σε άπταιστα αγγλικά "how does it cost?" :P... αυτή κάνει κάτι υπολογισμούς με το νου ψελλίζει κάτι για εβδομήντα... τρομάζω... λέω 70 ευρώ μια παλιοπουτίγκα?... αλλά περιμένω την τελική τιμή... τότε γυρνάει και μου λέει... "you know... this costs 5000"... "oh no no..." της λέω... "in euros please..." και μου λέει... "yes of course... 5000 euros"!!!!!!
τα είδα όλα... είδα την ελισσάβετ φαντάρο... :D... της λέω δεν είναι δυνατόν... ότι όλες όλες οι καταθέσεις μου στην τράπεζα δεν είναι 5000 ευρώ... και τι πράματα είναι αυτά... και αυτή να μου λέει με την γνωστή αγγλική ψυχρότητα... αυτή είναι η τιμή τι να κάνουμε... κλπ... στενοχώριαααα.... τι να σας πω... ξέρετε με την αίσθηση ότι ξέρω ότι είναι όνειρο αλλά βιώνω όλο το συναίσθημα... της λέω με πολλά νεύρα απο το παράλογον της υπόθεσης... ότι δεν πληρώνω κι ας πάνε να κάνουν ότι θέλουν... και φεύγω... πλάνο αμέσως μετά... κατηφορίζουμε έναν δρόμο και βλέπουμε μια εκκλησία... δίπλα μου η φίλη που παντρεύτηκε (πράγματι)το προηγούμενο Σάββατο... να μου λέει... "δεν θέλω να πάμε" (θαρρείς και υπήρχε περίπτωση να θέλω εγώ :P)... "δεν μου αρέσει ο άγιος παντελεήμονας"!!!!!
...μετά ξύπνησα με άσχημη διάθεση για το υπερβολικό ποσό της πουτίγκας :P

άντε βγάλε νόημα!!! :D