ενα ονειρο

και αφου εβαλα τον βρεγμενο ιστο αραχνης για φυλαχτο και μια ονειροπαγιδα για να μην ισχωρησουν τα κακα πνευματα στη διηγηση βαλθηκα να περιγραψω ενα απο τα πιο περιεργα ονειρα που θυμαμαι να εχω δει ποτε. Ετοιμαζομαστε με τον πατερα μου να παμε στο εξοχικο που εχουμε καπου κοντα στη θαλασσα. θα παιρναμε μαζι μας και το κοριτσακι μιας γνωστης μας, αποστολη την οποια ανελαβα προσωπικα να φερω εις περας. οταν ηρθε η ωρα να φυγουμε παιρνω το κοριτσακι στην αγκαλια και χωρις πολλα-πολλα κιναμε για το εξοχικο. οταν ηρθε η ωρα να κοιμηθει συνειδητοποιω οτι δεν εχω φροντισει να παρω μαζι μας καποια αλλαξια ή οτιδηποτε αλλο θα ηταν χρησιμο κατα τη διαρκεια της παραμονης μας εκει. τοτε σκεφτηκα πως σε αντιθεση με το πως αντεδρασα, η μητερα της μικρης ειναι πολυ επιμελης και φροντιζει ολες τις λεπτομερεις ωστε να μη λειψει ποτε τιποτα στη μικρη. ενιωσα αμφιθυμια μετα απο τις σκεψεις αυτες, αμφιθυμια του στυλ 'μαρεσει που η κυρια αυτη ειναι οργανωτικη αλλα λατρευω επισης και τον αυθορμητισμο μου'. τελικα, τα βρηκαμε και το κοριτσακι κοιμηθηκε φορωντας το φανελακι του. no trouble, λεμε.Η επομενη σκηνη με βρισκει στην παραλια διπλα στο γιαννη, στην ακροθαλασσια. μεσα στη θαλασσα κοσμος πολυς κολυμπαει και χαιρεται. ειναι και η κουμπαρα μας μεσα και τσαλαβουταει με συντροφια τον θανασση βεγγο. ξαφνικα, με πιανει μια μελαγχολια σαν να μην ανηκω εκει. γυρναω στο σπιτι με την επιθυμια να ασχοληθω με τη μικρη. γυρω απο το κρεβατι της γυναικες πλεκουν και με αποτρεπουν να την ξυπνησω. κοιταω και βλεπω μια πατατα κομμενη σε 4-5 κομματια. τα αγγιζω αλλα δεν ανταποκρινονται. παω πιο κοντα και βλεπω το ενα, το πιο αποκομμενο απο τα αλλα, να αναπνεει. καθησυχαζομαι. η μικρη ειναι καλα αλλα ... εχει γινει πατατα.