24 Σεπτεμβρίου, 2006

Black Ash

Ονειρεύτηκα ότι περπατούσα για να φτάσω στο πατρικό σπίτι του πατέρα μας, στο χωριό. Ήμουν μόνη στο δρόμο μέχρι εκεί, αλλά τριγύρω μου υπήρχε καμμένη γη. Στη θέση καταπράσινων χωραφιών με λεμονιές και πορτοκαλιές, υπήρχε καπνός και μαύρη στάχτη. Ακόμα πιο παράξενο ήταν ότι συνέχιζα κανονικά στο δρόμο μου, χωρίς να σταματήσω ή να μου κάνει εντύπωση το τοπίο γύρω μου. Δεν έφτασα ποτέ στο σπίτι (μεταφέρθηκα σε άλλο τόπο κι άλλο όνειρο), αλλά ξυπνώντας, δεν μπορώ να αφήσω αυτή την εικόνα από το μυαλό μου.
Μήπως τα Σαββατοκύριακα, που δεν έχω δουλειά και υποχρεώσεις, θα μπορούσα να βλέπω περισσότερο ευχάριστα όνειρα; Ε, καλή μου νεράιδα;

2 Comments:

At 10:59 π.μ., Blogger iris said...

δυστυχώς όλοι μας λίγο-πολύ συνηθίζουμε "τα καμένα τοπία" γύρω και δεν μας κάνουν εντύπωση, Συνεχίζουμε να περπατάμε σ' αυτά χωρίς να φτάνουμε ουσιαστικά κάπου (αφού παντού είναι τα ίδια).
Μάλλον πρέπει να κάνουμε μια στάση και να συλλογιστούμε το "τοπίο" και τον "οδοιπόρο".

 
At 1:48 μ.μ., Blogger Attalanti said...

Μια στάση! Γιατί όχι; ;)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker