09 Μαΐου, 2007

απο σαραντα κυματα...


Μετα την προβα τζενεραλε ηρθε η σειρα των σαραντα λεπτων πριν το γαμο να κατσουν στο σκαμνι της διηγησης.

8 και μιση ηταν προγραμματισμενο να αρχισει ο γαμος και βρισκομαι 8 παρα δεκα αχτενιστη και αβαφη. η κομμωτρια και μακιγιεζ μου δεν ειχε φανει. οι περισσοτεροι καλεσμενοι αφαντοι κι αυτοι. ο γαμπρος με τη σειρα του κι αυτος χαμενος καπου...ποιος ξερει που.
ο πανικος να αρχιζει να αναδυεται απο τα καταβαθα της καρδιας στην επιφανεια της εντονης εκδηλωσης. ο πατερας μου να χειροτερευει την κατασταση με την κριτικη του και'γω να προσπαθω να καταπιω την αγωνια μου και να χρησιμοποιω τα τελευταια αποθεματα ψυχραιμιας για να τον καλμαρω.

οι ελαχιστοι καλεσμενοι που ειχαν καταφτασει, καποιες νεαρες κοπελες που δεν τις γνωριζα καν, περιμεναν καθισμενες στο κρεβατι μου. περνω το νυφικο και παω στο μπανιο να το φορεσω. κοιταζομαι στον καθρεφτη. σκεφτομαι οτι και αβαφη δεν ειμαι ασχημη αλλα με ενα πιο προσεκτικο κοιταγμα διαπιστωνω πως απο την αγωνια μου εχω βγαλει σπυρακια και πως θα τα καλυψω;

δεν ηρθε και η κομμωτρια να μου στερεωσει το πεπλο στα μαλλια και θα ηθελα να το φορεσω. μαρεσει το πεπλο στα μαλλια....

04 Μαΐου, 2007

Γαμου προεορτια


και οσο πλησιαζουν οι μερες τοσο θα αυξανουν τα ονειρα με πρωταγωνιστρια εμενα νυφη...
ηδη ειδα την προβα τζενεραλε και τα 40 λεπτα πριν το γαμο...
στην προβα ημουνα ντυμενη στα καταλευκα και συνοδευα μια καταλευκη τουρτα ενω η πιο λαχταριστη στιγμη ηταν οταν εμπειξα τον δεικτη μου μεσα της και τον κατευθεινα επειτα ηδονικα μεσα στο στομα μου.
οι γευστικοι καλυκες ξυπνησαν...
μμμ, φρεσκια και μαλακη η τουρτα αυτη.

Στη ζωνη του λυκοφωτος...


ή αλλιως 'πως ο υπνος διακοπτεται'.

τωρα αυτο που συνευει εχτες ενστικτο της επιβιωσης ονομαζεται;
εκει που κοιμομουνα του καλου καιρου βαζει ο johnny boy μια μπουκια απο τη μεριδα κοτοπουλο που μου αναλογουσε στο στομα του.
για ποτε ξυπναω και θεριευω, ειναι αλλο πραγμα να το λεω και αλλο να το αισθανομαι και να το βλεπει...
'ασε κατω το κοτοπουλο, ρε'.
τα ενστικτα απο την εποχη των σπηλαιων ξυπνησαν...
:o

ΟΤΙ ΝΑ'ΝΑΙ, ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΥΨΗΛΕΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ

Χθες πάλι το υποσυνείδητό μου έκανε πάρτυ στο μυαλό μου... Αρχικά είδα πως ήμουνα σε μια πορεία στην οποία μας την πέσανε οι μπάτσοι, με χημικά και ΠΟΛΥ ξύλο, γενικά ήτανε πολύ άγρια φάση, τόσο που η πορεία άρχισε να σπάει σε σημεία πολύ γρήγορα και σύντομα όλο το πράγμα πήρε μορφή κλευτοπόλεμου στους δρόμους... Και κάπου εκεί εγώ μπήκα στον χώρο του πανεπιστημίου και ανέβηκα σε μια σχολή, που ήτανε η σχολή φιλοσοφικής, αλλά όχι με την μορφή που έχει τώρα το κλτίριο. Η σχολή ήτανε γιαπί, την ανακαινίζανε, οπότε σκεύτηκα να ανέβω ψηλά στην ταράτσα κι απο εκεί να πετάω τούβλα προς τους μπάτσους, ώστε να τους κάνω την μέγιστη δυνατή ζημιά. Αλλά στον τελευταίο όροφο, βρήκα μια περίεργη κατασκευή απο ξύλο και γυαλί, όπου είχε μια γυάλινη φυσαλίδα, στην οποία βρισκότανε ένας φύλινος θρόνος, ντυμένος με βελούδο. Και ψάχνοντας ανακάλυψα μια μυστική συρώμενη πόρτα πάνω σε αυτήν την ξύλινη κατασκευή, η οποία ήτανε σαν εντοιχισμένη ντουλάπα ουσιαστικά, που οδηγούσε μέσα απο κάτι στενά ανοίγματα στον θρόνο. Καθώς παιδευόμουνα να περάσω προς τα εκεί, άγνωστο γιατί ήθελα να το κάνω αυτό, από μια κοντινή πόρτα βγαίνει η Ντονατέλα Βερσάτσε και μου πιάνει κουβέντα! Οτι είναι καλεσμένη του πανεπιστημίου κι οτι είναι με παρέα μέσα στο δωμάτιο και άλλα τέτοια και με αυτά και με εκείνα με καλεί στην παρέα της. Όπου ήτανε 5-6 γυναίκες νομίζω, με τις οποίες πιάσαμε μια κουβέντα για τους καλιτέχνες και συγκεκριμένα για τους ποιητές, θυμάμαι να κάνω μια μακροσκελή ανάλυση για τον Καβάφη... Παρακάτω νομίζω οτι τελικά η αστυνομία μπήκε ακόμα και μέσα στο άσυλο, αλλά κάπου εκεί η μνήμη μου δεν με βοηθά να θυμηθώ την εξέλιξη ακριβώς.

eXTReMe Tracker